Gülveren’de Yeni Berlik

Yaylanın hemen karşısında bulunan ve ‘Berlik’ denilen yerde çok sayıda çam ağacı vardı.Ama beş altısı çok yaşlıydı.Koyun sürüsü buraya gelir,çamların altında gölgelenir,sağılır ve kuzu katımı yapılırdı.Ulu çam ağaçlarının her biri doğal bir şemsiyeydi.Sürüyü kanatları altına alırdı.Hayvanlar otladıktan sonra birlikte dinlenme ,sağılma kuzu katımı ve seçilmesi işlerinin yapıldığı alana ‘Berlik’ denilirdi.Koyunlar Berliğe geldikten sonra kadınlar,kızlar kovalarını alır süt sağmaya giderlerdi.Sütleri sağınca yakın bir yarde bekleyen kuzu sürüsü katılırdı.Kuzu katımında ortaya çıkan sesi bir duysanız.Her kuzu kısa zamanda o kadar kalabalık içinde kolayca annesini bulurdu.Kuzular emdikten sonra bir süre annelerinin koltuklarında yatar ve birlikte dinlenirlerdi.Bir süre sonrada ‘koz’ yapılırdı. Kuzuları koyunlardan ayırma işine koz denir.Kozda çocuklar devreye girer koz,koz …..diye bağırarak kuzuları seçerlerdi.Kuzular emdikleri ve karınları dolu oldukları için kolayca ayrılılardı.Tabi içinde muzipler çıkıp koz işini uzatırlardı. Evlerin hemen arkasında da ulu bir çam ağacı vardı.Son yıllarda karşı ‘Berlik’ teki çamlar azalınca bu çamın altı ‘Berlik’ olarak kullanıldı.Düşünebiliyor musun kocaman bir sürü bir ağacın altında dinleniyor.’Güzel Gülveren’ yazımın bir bölümünde ‘Kantarın Sırtına çıkın bir çam ağacına sırtınızı verin’ demiştim.Artık o çamları da göremezsiniz.Sadece bunlar mı.Diğerleri de yok edildi.Az sayıda yaşlı çamın kaldığını son yıllarda çekilen fotoğraflardan anlıyorum.
Peki bunlar nasıl yok edildi.Son yıllarda çobanlar , geceleyin dışarıda kalan sürüyü görebilmek için, çamlara ateş verildiler.Bir çam haftalarca yanarak çobanlara aydınlık oldu.Ayakta yanan çamların gövde kısmı bitince ateş köklerine geçer.Toprağın içinde metrelerce uzanan kökler haftalarca yanar.Yandığını yere yer topraktan çıkan dumanlardan anlarsınız.